Od najmłodszych lat wpajano nam do głowy, że jeżeli chcemy przejść przez ulicę to najpierw musimy spojrzeć w lewo, później w prawo i jeszcze raz w lewo. Ruch prawostronny wydawał nam się czymś zupełnie normalnym i nikt nawet przez chwilę nie pomyślał, że gdziekolwiek indziej mogłoby być inaczej.
To tak jakbyśmy powiedzieli, że za granicą schabowego z ziemniakami jemy łyżką, a nie widelcem.
Na początku ciężko mi było przyzwyczaić się do panującego tutaj ruchu, a największą trudność sprawiało mi przejście na drugą stronę. Przyznam, że kilka razy zdarzyło mi się nie spojrzeć w tą stronę w którą powinienem, a nadjeżdżający samochód był o centymetry od tego, żebym znalazł się w szpitalu z połamanymi nogami. Kilka takich sytuacji i moja głowa automatycznie zakodowała poprawne myślenie w takich momentach.
Kiedyś jeżdżono po lewej stronie tak, by z napotkanym wrogiem na drodze mijać się po prawej ręce – czyli tej, która trzyma broń. Tak po prosto było wygodniej.
Istnieje też teoria, że ruch lewostronny wziął się z tego, iż woźnica trzymał bicz w prawej ręce i jak uderzał nim konia to często zagrożeni byliby przechodnie. Dlatego jeżdżono po lewej stronie.
Na niebiesko oznaczone są miejsca z ruchem lewostronnym.
W Wielkiej Brytanii nie ma obowiązku włączania świateł mijania w nocy w terenie zabudowanym. Wystarczy oświetlona tablica rejestracyjna i światła postojowe.
W Polsce kobiety w widocznej ciąży nie muszą zapinać pasów, natomiast w UK nie ma wyjątków dla nikogo.
Limit poziomu alkoholu we krwi u kierowcy na wyspach wynosi 0,8 promila. W Polsce zabroniona jest jazda pod wpływem alkoholu.